بوف خوش خواب
در زندگی زخمهایی است که مثل خوره روح را اهسته در انزوا میخورد و میتراشدبوف خوش خواب
در زندگی زخمهایی است که مثل خوره روح را اهسته در انزوا میخورد و میتراشد۱
هر چند که رنگ و روی زیباست مرا،
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا،
معلوم نشد که در طربخانة خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا؟
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد